De overheid is al jaren bezig met het invoeren van een nationaal elektronisch identiteitsstelsel (eID stelsel). Dit is belangrijk om een aantal redenen. Ten eerste wordt het steeds belangrijker om ook in de digitale wereld mensen betrouwbaar te kunnen identificeren. Ook is het niet fair dat in de fysieke wereld mensen moeten aantonen dat ze ouder zijn dan 18, terwijl de webshop dat niet hoeft te doen omdat ze dat niet kan doen. De vraag rijst dan of een paspoort of ID kaart ook voor digitaal gebruik geschikt gemaakt kan worden. Zo zou DigiD veiliger gemaakt kunnen worden. Tenslotte is de afhankelijkheid van DigiD een groot probleem: als DigiD uitvalt of gehackt wordt zijn alle digitale overheidsloketten waar burgers moeten inloggen onbereikbaar geworden.
Maar al die jaren is de overheid geen stap verder gekomen. Het laatste miljoenen project, Idensys, lijkt op sterven na dood. Na uittreden van een aanbieder zijn er nog maar drie aanbieders over, waarvan KPN tijdelijk geen middelen uitgeeft. Uit arren moede (zo lijkt het) is maar besloten om DigiD iets veiliger te maken door het uitbrengen van een DigiD app (ter vervanging van het steeds onveiligere SMS authenticatie). Alleen iDIN, het authenticatiemiddel van de banken, lijkt nog enig leven beschoren.
Maar een nationaal eID stelsel lijkt verder weg dan ooit. En dat terwijl de noodzaak alleen maar is toegenomen.
Naar mijn mening is Idensys mislukt omdat de overheid teveel aan de markt heeft willen overlaten. Voor succesvolle invoering van een nationaal eID-stelsel zal de overheid de regie moeten nemen. Maar dan rijst de vraag: welke keuzes heeft de Nederlandse overheid als het gaat om het invoeren van een nationale elektronische identiteit (eID)? Welke beslissingen moet de overheid nemen? En wat moet ze zelf doen, en wat moet ze aan anderen overlaten?
(Een wellicht makkelijker te lezen pdf versie van deze post is ook beschikbaar)