Verstikkende Veiligheid

Angst is een slechte raadgever. Toch worden belangrijke beslissingen uit angst genomen: angst voor terrorisme, angst voor een crisis, angst voor verlies aan welvaart, angst voor een verlies aan zekerheid. We worden door angst geregeerd. We zijn zo bang voor alles wat ons eventueel kan overkomen, dat we ons liever laten opsluiten in ons kleine veilige wereldje dan open en vrij de wereld tegemoet te zien. Bij ieder veiligheidsincident worden kamervragen gesteld, en wordt directe actie geëist: zwaardere wetgeving, of een extra controlerende instantie. Politici en bestuurders houden de schijn op dat een 100% veilige samenleving bestaat. Als we maar voldoende inzetten op controle en repressie.

Hoe kunnen ze ook anders? Pech wordt door de burger niet meer geaccepteerd. Struikelen over een stoeptegel: de gemeente wordt aangeklaagd. Risicos worden gemeden: voor jezelf beginnen getuigt van heldenmoed, en kinderen worden (over)beschermd opgevoed. Verzekeren is een nationale sport.

Daarom worden, onder het mom van het bestrijden van openbaar geweld, terrorisme of kinderpornografie, verregaande veiligheidsmaatregelen ingevoerd. Denk aan cameratoezicht, de identificatieplicht, kinddosiers, miljarden kostende veiligheidsmaatregelen op vliegvelden, of het voorstel voor een ontsleutelplicht. Deze ondermijnen de burgerrechten - en verbeteren de veiligheid absoluut niet.

Angst regeert de samenleving. Een verstikkende veiligheidsdrang doodt alle creativiteit en berooft ons van onze vrijheid. Alsof we ieder het liefst in onze eigen veilige cel willen zitten. Niet omdat we iets fout gedaan hebben, niet om de samenleving tegen onszelf te beschermen. Maar omdat we voor iedereen bang zijn geworden, en in de cel onszelf tegen de boze buitenwereld beschermd wanen...

Prettige kerst en een open en vrij 2013 toegewenst!