Today I got a strange request from Raisin, a large European financial service provider. They wanted me to upload a new copy of my passport, because the old one I used to register my account is about to expire. This puzzles me. And the way they asked is downright dangerous.

Dit zou een open deur moeten zijn. Deze uitleg, deze blog, deze verantwoording zo je wil, zou niet nodig moeten zijn. Maar is het helaas wel in het huidige politieke klimaat.

Voor de duidelijkheid: wat er in Gaza gebeurt is verschrikkelijk, maar komt niet in de buurt van wat er tijdens de Holocaust gebeurde. Dit is dus geen vergelijking. Ik ben ook niet echt geïnteresseerd in de vraag of Israël zich in Gaza aan genocide schuldig maakt. Welk label je er op plakt maakt weinig uit. Feit is wel dat in Gaza de mensenrechten worden geschonden, en tienduizenden onschuldige burgers, vrouwen en kinderen, door Israël worden vermoord. En als beesten opgejaagd en gevoerd worden. Omdat Palestijnen niet meer als mensen gezien worden, maar als ‘collateral damage’, als objecten die in de weg staan, of gewoon als gerechtvaardigd doelwit.

Uit diezelfde ontmenselijking (van Joden) ontstond de Holocaust. De kern van het herdenken van de Holocaust is: dit nooit meer. Maar dat moet verder gaan dan de Holocaust enkel te zien als aberratie, als singuliere manifestatie van het Kwaad. Dan zouden we er maar weinig van leren. We moeten ook leren van de oorzaken, het zaad waaruit de Holocaust groeide, zoals de ontmenselijking van ‘de ander’. Alleen dan kunnen we er echt van leren, en uit de grond van ons hart zeggen: dit nooit meer. En daarom moeten we ook stilstaan bij, en ons uitspreken over, wat er nu in Gaza gebeurt. Niet omdat het hetzelfde is. Maar wel omdat het uit hetzelfde gedachtegoed ontstaat.

Veel mensen hebben geen eigen oprit of garage waar ze een eigen laadpaal neer kunnen zetten om hun elektrische auto mee op te laden. Maar misschien hebben ze wel zonnepanelen, of genoeg dakruimte ervoor. Of hebben ze interesse in een dynamisch energiecontract. Dat is een gemiste kans. Helemaal omdat alle laadpalen, of ze nu publiek of privé zijn, uiteindelijk op het zelfde elektriciteitsnetwerk zijn aangesloten. Zouden we publieke laadpalen niet zo kunnen programmeren dat ze ook voor het laden met privéstroom gebruikt kunnen worden?

The European Central Bank (ECB) is developing a digital euro. Such a digital euro should be “an electronic equivalent to cash”. But will it? It doesn’t look like it, really. Which makes it all the more important to push for better designs for the offline digital euro, and to fight for the continued acceptance of traditional cash.

Last week I participated in a Lorentz workshop on Fair patterns for online interfaces, organised by Hanna Schraffenberger, Raphael Gellert, Colin Gray, Arianna Rossi and Cristiana Santos. The workshop was super interesting, and I would like to thank the organisers for the great work they did in preparing such a stellar event. (BTW: the Lorentz Center offers a great location and a great deal of support to organise your own workshop at no cost. They are always happy to receive workshop proposals!).

At the workshop dinner, Arianna asked me what I learned, and I provocatively quipped: “fair design patterns do not exist”. Of course the truth is much more nuanced, which I will try to unpack a bit in this blog post, to perhaps start a more in depth discussion and study.